Świętej Faustynie bezgranicznie ufającej Bogu, polskiej zakonnicy ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, Pan Jezus powierzył wielką misję:

Orędzie Miłosierdzia skierowane do całego świata.

Jej posłannictwem było przekazanie nowych modlitw i form nabożeństwa do miłosierdzia Bożego, które mają przypominać zapomnianą prawdę wiary o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka. W przekazanym orędziu miłosierny Bóg objawia się w Jezusie Chrystusie Zbawicielu jako Ojciec miłości i miłosierdzia, szczególnie wobec nieszczęśliwych, błądzących i grzeszących.

„Jesteś sekretarką mojego miłosierdzia, wybrałem cię na ten urząd w tym i przyszłym życiu” (Dz. 1605).

„…twoim zadaniem jest napisać wszystko, co ci daję poznać o moim miłosierdziu dla pożytku dusz, które czytając te pisma, doznają w duszy pocieszenia i nabiorą odwagi, aby zbliżyć się do mnie” (Dz. 1693)

„Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca (…) przed dniem sprawiedliwości posyłam dzień miłosierdzia” (Dz. 1588).

Zbawiciel pragnie, aby miłosierdzie Boże było znane na całym świecie, aby każdy człowiek,
który z ufnością zwróci się do Niego, odkrył piękno i bogactwo chrześcijańskiego miłosierdzia.

Temu służą nowe formy kultu Bożego miłosierdzia i związane z nimi obietnice.

„Otworzyłem swe serce jako żywe źródło miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżą do tego morza miłosierdzia z wielką ufnością. Grzesznicy dostąpią usprawiedliwienia, a sprawiedliwi w dobrym utwierdzenia” (Dz. 1520).

„Nawrócenie i wytrwanie jest łaską mojego miłosierdzia” (Dz. 1577).

„Łaski z mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a nim jest – ufność.
Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma” (Dz. 1578).