Etap własnej misji miłosierdzia

Grupy z wspólnoty misja św. Faustyny są niewielkie do ok. 7 osób.

Dana wspólnota rozeznaje swój charyzmat inspirowany życiem i posłannictwem św. Faustyny. Rozeznaje potrzebę miłosierdzia w swoim środowisku. Rozeznaje co jest charakterystyczne dla niej np. modlitwa za dusze w czyśćcu cierpiące, za osoby konające.
Może być to grupa, która podejmuje np. wspólną adoracje raz w miesiącu w danej intencji lub dzieła miłosierdzia pomocy ubogim lub praca w świetlicy środowiskowej w formie wolontariatu. Dana wspólnota razem współpracuje nad jednym dziełem miłosierdzia w łączności z ks. Przewodnikiem. W taki sposób będą powstawać różne szlaki drogami misji świętej Faustyny jakimi będą podążać czciciele miłosierdzia Bożego. Staną się oni małymi misjonarzami, którzy po etapie wstępnym i etapie spotkań domowych odkryją swoją misję miłosierdzia. Tak będzie się realizować cała wyobraźnia miłosierdzia o której mówił Jan Paweł II. Powstaną różnorodne w odcieniach promienie miłosierdzia symbolizujące daną wspólnotę. Plan spotkań jest autonomiczny dla danej grupy. Dana wspólnota ma zaprezentować ks. przewodnikowi plan działania na cały rok podczas uroczystego spotkania w Święto Miłosierdzia Bożego. Oprócz tego zawsze są wspólne spotkania dla wszystkich grób raz w miesiącu na liturgii i katechezie.

Włączenie do misji św. Faustyny jest połączone z uroczystym aktem przyjęcia posłannictwa św. Faustyny przez daną osobę w Kościele. Obrzęd ten prowadzi kapłan
Centralnym momentem jest przyjęcie z rąk księdza dzienniczka św. Faustyny i publiczne zobowiązanie do realizacji misji św. Faustyny na czas próbny lub do końca życia. Po tym obrzędzie dana osoba obejmuje misję miłosierdzia we współpracy z proboszczem danej parafii na której jest największa ilość osób z danej grupy.

Zadania wspólnoty w parafii

  1. Pomaganie w parafii zaznaczenia ważnych wydarzeń związanych z rocznicami objawień św. Faustyny.
  2. Pomoc w prowadzeniu nabożeństw Miłosierdzia Bożego w parafii i Święta Miłosierdzia Bożego.
  3. Pomoc przy peregrynacji obrazu Miłosierdzia Bożego w parafii.

 

Konspekty do spotkań z działu duchowości

Ogólne wskazania do modlitwy kontemplacyjnej

Katolicy niestety szukają jakiegoś duchowego doświadczenia poza swoją religią. Sięgają po jogę, medytację transcedentalną szukając pokoju, wytchnienia, pełni życia. Niestety często zostawiają to co ma do zaproponowania tradycja duchowa wielkich świętych. Porzucają cały dorobek doświadczenia modlitwy wielu wieków, ostatecznie odcinają się od życiodajnego źródła życia transcendentnego i immanentnego w Jezusie Chrystusie. Przecież tylko On jest bramą owiec. Trzeba przejść w rzeczywistości duchowej przez Jezusa Chrystusa by doświadczyć niewidzialnego Boga. Tylko przez Niego jest nam udzielane bogactwo duchowych darów. On jest jedynym pośrednikiem miedzy Bogiem a człowiekiem. Poza Jezusem Chrystusem są tylko jakieś raczkujące próby doświadczenia mistycznego.
Do modlitwy trzeba się przygotować. Tak jak trzeba się przygotować do spotkania z jakąś osobą, która dla nas wiele znaczy. Również do modlitwy właściwej gdzie następuje nasze spotkanie z Bogiem potrzebny jest etap wstępny. Przecież przez modlitwę wchodzimy w świat nadprzyrodzony, niewidzialny ludzkim okiem. Potrzeba uruchomić oczy i uszy serca by widzieć i słyszeć Boga. Modlitwa kontemplacji przypomina wchodzenie na szczyt góry. Trzeba pokonać trudność na początku ale widok ze szczytu góry rekompensuje wszelkie trudy podjęte wcześniej. Cały trud modlitwy to zanurzenie w Bogu wejście w Niego by stać się przemienionym.