Zamach na Mszę świętą

Zamach na Mszę świętą przebiega na czterech płaszczyznach: znaczeniowej, liturgii, postaci eucharystycznych, konsekracji. Jesteśmy świadkami coraz bardziej zuchwałych aktów profanacji jakie dokonują się wewnątrz Kościoła. Sprzyja temu brak wiedzy teologicznej, właściwej katechezy oraz laicyzacja.

a) Zmiany znaczeniowe

W tradycji istnieje pojęcie Ostatnia Wieczerza. Słowo ostatnia zaznacza cierpienie i przypomina o wydarzeniach Golgoty. Jezus jest w wieczerniku z Apostołami, lecz już w tym spotkaniu determinuje Go świadomość rozłąki z nimi. Msza św. w swym pełnym wymiarze dokonała i urzeczywistniła się na Krzyżu. Stąd istnieje definicja Mszy św. Jako Najświętszej Ofiary a nie Świętej Wieczerzy.

Samo słowo Wieczerza w odniesieniu do Mszy świętej  bez słowa poprzedzającego Ostatnia nadaje Mszy świętej charakteru biesiady i agapy i pozbawia ją właściwej dramaturgii.  Idąc dalej, już nagminnie dziś nawet księża zamiast używać słowa Msza św. używają określenia Eucharystia co wprowadza w błąd ludzi. Eucharystia z gr.  εὐχαριστία oznacza  „dziękczynienie”. Jest ono tylko jednym z końcowych elementów Mszy św. po ofierze jaka się dokonała.  Jest to nieświadome, a czasem celowe działanie, aby Msze świętą zniszczyć. Czyni się tak wprowadzając inne znaczenia w jej rozumieniu. Nigdy nie używajmy innego określenia jak tylko Msza święta i pamiętajmy, że zawsze będzie ona oznaczać również tylko i aż Najświętszą Ofiarę. Ojcowie Soboru Trydenckiego stwierdzili że reformatorzy nie zauważają charakteru Ofiary w Mszy świętej. Dlatego stwierdzili, że Na Krzyżu i we Mszy świętej a) jedna i ta sama jest ofiara, b) ten sam ofiarujący za pośrednictwem kapłanów, który wtedy samego siebie ofiarował na krzyżu; c) a tylko sposób ofiary jest inny.

b) Brak właściwego rozumienia czym jest Msza św. może prowadzić do nadużyć liturgicznych jakich w ostatnim czasie jest coraz więcej. Nawet w Polsce, w poprzednim miesiącu jeden z ordynariuszy pominął obrzędy wstępne Mszy św. kosztem swego długiego kazania. Każdy z księży ma obowiązek trzymania się kanonów jakie są związane z odprawianiem Mszy św.. Brak wierności w tej materii prowadzi do dowolności.  Przepisy liturgiczne mają uchronić przed fałszywą inwencją księdza (może mu się wydawać, że czyni dobrze), co prowadzić może do tego, że  w każdej parafii Msza św. Jest odprawiana inaczej.  Prawdziwy chaos istnieje w najbardziej uroczystym momencie Mszy św. jakim jest przyjmowanie Komunii świętej. Powinno ono być do ust i na klęcząco. Wyłom w tej materii uczynił w Polsce ks. Franciszek Blachnicki podrywając ludzi z kolan oraz wspólnoty Neokatechumenalne, które na Kościół powszechny wprowadziły Komunię św. na rękę. I mamy teraz co mamy!!! Wspomnę, że protestanci chociaż nie wierzą w obecność Jezusa w Eucharystii przyjmują ją tylko jako pamiątkę, na klęcząco.

Jeśli chodzi o liturgię to zbezczeszczenie katolickich świątyń nastąpiło w momencie oderwania ołtarza od tabernakulum. Marcin Luter powiedział: odwróćmy ich ołtarze, a ich wiara zginie. On który zionął nienawiścią do katolików i widział jak ich zniszczyć. Zamiast ołtarzy powstały bardziej stoły liturgiczne. Często nie ma w mensie ołtarzowej  wmontowanych relikwii męczenników. To stara tradycja wywodząca się z katakumb, kiedy Msza święta była odprawiana na płytach grobowych chrześcijan, którzy oddali życie za wiarę. Oderwanie ołtarza od tabernakulum stworzyło przepaść w jaką wpadają ludzie tracąc wiarę w obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Ksiądz staje tyłem do tabernakulum. Miejsca po trzykroć Świętego. Jak można być tyłem do Boga. W każdej kulturze odwrócenie się do kogoś plecami oznacza arogancję i brak szacunku. Natomiast w cerkwi i obrządku grekokatolickim tego nie uczyniono. By ratować tą tragiczną sytuacje przesunięto tabernakulum na bok. Zdarzają się kościoły, gdzie jest nawet przy wyjściu. To posunięcie było jeszcze gorsze ponieważ zaburzono główną oś sacrum. Bóg przestał być w centrum świątyni i został zepchnięty na bok. Na tym miejscu postawiono tron przewodniczenia, który jest wspomnieniem o obecności Chrystusa. Zawsze siedziska dla kapłanów były z boku. Spójrzcie na stare katedry. W Lublinie kościele rektorskim KULU ostatnio centralnie na środku zasiadają profesorowie tej uczelni, co jest jawną profanacją przestrzeni prezbiterium w kościele. O zgrozo przypomina to spotkanie loży masońskiej. Wspomniani profesorowie siedzą w swoich togach i łańcuchach, co przypomina fartuszkowych. To celowe zabiegi, aby człowiek stracił orientacje w tym co się dzieje. Tam gdzie ludzie jest tabernakulum, a gdzie było tabernakulum są ludzie.  Jeśli potraktujemy hasło duszpasterskie Kościół naszym domem to faktycznie ktoś to wziął sobie do serca. Powinno być Kościół Domem Bożym i mamy w nim podporządkować się pod to co jest większą chwałą Boga i co bardziej podkreśla sakralność tego miejsca. Takie podejście na pewno zachęcało by do modlitwy i przyciągało ludzi.

Msza Święta jest  poddawana obecnie obróbce skrawania. Tempo zmian przyspiesza. Chce się z niej wyciąć wszystko co katolickie oraz mające sacrum. Wrzuca się do niej natomiast na siłę elementy judaistyczne oraz protestanckie. Ma to na celu stworzenia swego rodzaju synkretycznego nabożeństwa.

c) Postacie eucharystyczne chleb i wino

Chce się wprowadzić hostie, które nie mają w sobie glutenu oraz wino bez alkoholu. Wiemy, że by mógł dokonać się cud przeistoczenia musi być materia chleba i wina. Nawet w obozach koncentracyjnych księża ze sfermentowanych rodzynek produkowali wino, by móc odprawić Mszę św.. Bez chleba i wina Mszy świętej nie będzie. Jeśliby produkowano hostie z mąki słonecznika, ryżu, kaszy gryczanej dla uniknięcia białka roślinnego – glutenu, nie dokonywałaby się konsekracja. Tomasz z Akwinu w Sumie teologicznej podkreśla Materią sakramentu Eucharystii jest chleb pszenny i wino (III, z.74,a. 1,2).

Kolejnym zagrożeniem jest brak dostępności do kupna hostii. Podczas pierwszego zamknięcia Kościoła z powodu obostrzeń związanych z covidem, w magazynach nie było Hostii. Produkcja we Włoszech i innych miejscach zatrzymana.

d) Konsekracja

Formą sakramentu Eucharystii są słowa konsekracji. Tak o tym pisze św. Tomasz. Dokonuje się ona przez wypowiedzenie w pewnych okolicznościach słów, które są formą sakramentu Eucharystii (III, z. 78).  Przez wieki są one te same i nie ulegają zmianie. Są święte i mają swoje odniesienie do słów Pana naszego Jezusa Chrystusa.  Jeśli chodzi o konsekrację wina w Krew Chrystusa to w ewangelii Mateusza czytamy: to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów (Mt. 26,28); u Marka: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana (Mr. 14, 24); u Łukasza: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana (Łk. 22, 20). W ewangelii Jana nie ma opisu konsekracji. Tak samo jest w pierwszym przekładzie Pisma świętego na Język Polski ks. Jakuba Wujka (tłumaczył z Wulgaty). W tych trzech przykładach jest ukazane, że Jezus dokonując przeistoczenia wina w swoją Krew powiedział wielu i nie użył słowa wszystkich. Zastąpienie słowa wielu na wszystkich oznaczało by zmianę słów Chrystusa i potwierdzoną przez tradycję dotychczasową formułę. Skutkiem czego nie dokonywała by się już konsekracja według powyższych słów św. Tomasza z Akwinu.

Słowa konsekracji są tak ważne, że nie może być w nich błędu, żadnego podejrzenia o brak precyzji. Z każdej strony, jak dzieło sztuki, muszą być doskonałe, jak w różnych znaczeniach. Słowo wszystkich oznacza, że wszyscy przyjęli łaskę spożycia Krwi Chrystusa. Nie jest to prawdą, gdyż wielu nie uwierzyło w Zbawiciela i odrzuciło Jego łaskę odkupienia, która aktualizuje się w sakramencie Pokuty i Eucharystii. Jezus jako Bóg wiedział, za kogo ją wylewał i miał świadomość, że nie za wszystkich. Zbawiał każdego indywidualnie. Słowo wszystkich w konsekracji jest też powątpiewaniem w Bóstwo Chrystusa i Jego potęgę.

Jeśli słowa konsekracji chleba się nie zmieniają to tylko ona się będzie dokonywać. Wiemy, że w Hostii jest Krew. Lecz Kapłan jeśli zmieni słowa konsekracji wina będzie pozbawiony łaski spożycia Krwi Chrystusa z Kielicha. Tak naprawdę ta zmiana słów uderzy z wielką siłą w samego księdza. Dlatego wielki apel do księży proboszczów i wikariuszy, aby zachowali starą formułę konsekracji. Nie dopuszczali do tragedii, ponieważ bez ich przeciwstawienia się, za chwilę zmieni się również słowa konsekracji hostii. Wtedy nie będzie już Mszy świętej. Pozostanie ona tylko tam gdzie księża będę używać właściwej formuły. Jak św. O. Pio mogą poprosić swoich o dyspensę od tego co zostanie wprowadzone i zachowają w ten sposób Mszę św. w parafiach. Nie zdajemy sobie sprawy z tego zamachu na Najświętszą Ofiarę, co dzieje się teraz!!! Pozostaje Jej obrona. Pomyślmy o milionach wiernych, którzy mogą być pozbawieni daru niebios, Serca Jezusa.

Do rekolekcji Maryi

Na sierpień w zaległych rekolekcjach w Łonie Maryi ćwiczymy się w przekładaniu spraw Boskich nad ludzkimi. Naśladujemy w Maryi cnotę pobożności oraz Bojaźni Bożej. We wrześniu natomiast ćwiczymy się w towarzyszeniu Jezusowi Chrystusowi. Jest to ćwiczenie się w cnocie Bogomyślności, którą Maryja miała ukształtowaną w sposób doskonały. Na ten miesiąc z Maryją będziemy chcieli wszystko czynić przez Chrystusa (dzięki Jego łasce), z Chrystusem (w łączności z Nim poprzez pamięć o Jego obecności), w Chrystusie (w zjednoczeniu z nim przez Eucharystię) dla chwały Boga Ojca.

Największym zagrożeniem dla Polski jest nasza naiwność

Największym zagrożeniem dla turystów wspinających się po górach są ich własne błędy. Przeliczenie się w swoich możliwościach, niedostosowanie swego ubioru do warunków pogodowych itp.. Tak samo jest w naszym osobistym dążeniu do świętości i naszej walce o Polskę. My sami dla siebie możemy być największą przeszkodą. Katastrofą kompletną jaką dziś dostrzegamy, jest zła ocena moralna i duchowa wydarzeń jakie globalnie realizują się wokół nas. Brak używania rozumu, odrzucanie napomnień osób wierzących, prowadzi do uniemożliwienia pomocy takiej osobie. Jako ludzie poruszający się w świecie nadprzyrodzonym, dobrze rozumiemy, że nie możemy polegać tylko na sobie, ale jesteśmy zależni duchowo od Maryi. Winniśmy Ją zaprosić do naszego wnętrza, w nasze myśli, relacje do Boga i bliźnich. Jeśli Ona wkroczy w nasze życie duchowe i doczesne, uczyni szybko właściwy porządek. Pomoże dobrze oceniać sytuacje wokół nas i uchroni od pułapki kłamstwa, poprzez które chce dokonać się dziś ludobójstwa na narodzie Polskim. Niestety, media w naszym kraju, opłacane przez wielkie korporacje, stają się machiną oblężniczą naszych rodzin i prowadzą je do ruiny. 

W walce duchowej należy wciąż obalać fałszywe bożki kreowane przez ludzi światowych. Przecież mamy służyć jedynemu Bogu.

Jakże ważne jest dziś oczyszczanie swej duszy z wszelkich iluzji, które nachalnie nam wtłacza się do mózgów. Mamy stawać się wolnymi od wszelkich przywiązań, aby całkowicie wypełnił nas sobą Chrystus. Może się to dokonać tylko przez modlitwę i umartwienie. Ciągłe przekreślanie swego egoizmu staje się przestrzenią wolną dla Boga. Ile umartwienia tyle wolności. Ile wolności tyle prawdy. Ile prawdy tyle miłości do Boga. Niestety, bez mądrości krzyża, zawsze będziemy niewolnikami kłamstwa. Natomiast przy krzyżu, zawsze będziemy zwycięscy!

Pamiętajmy, że na naszej naiwności żerują nasi krzywdziciele. Jakże wielu dziś ludzi w Polsce stało się wieczystymi dłużnikami banków. Nie spłacą oni długów do końca swojego życia i będą pracować tylko na spłatę procentów. To samo stało się z naszą Ojczyzną. W rzeczywistości duchowej też nie dajmy się oszukać i nie pracujmy dla demonów lecz dla Boga.

Pielgrzymka odbędzie się w dniach 22 – 25 sierpnia. Rozpocznie się Mszą Świętą o godzinie 6:30 w parafii św. Józefa przy ul. Deotymy 41 w Warszawie.

Szlak przebiega przez Maryjne sanktuaria Mazowsza:

• Rokitno – M.B. Wspomożycielka Prymasów
• Niepokalanów – M.B. Niepokalana
• Miedniewice – MB. Świętej Rodziny
• Domaniewice – M.B. Pięknej Miłości
• Mąkolice – M. B. Fatimskiej

Pielgrzymujemy, aby podziękować za dar życia i posłannictwa św. Faustyny w rocznicę Jej urodzin, również w intencji ocalenia naszych rodzin przez Boże Miłosierdzie.  

Zapisy: 537 393 904 / 515 106 181

Zapraszamy!

Lecz skoro Ja jestem Ojcem, gdzież jest cześć moja (…) MI 1, 6.

                Miesiąc sierpień jest czasem w którym czcimy Boga Ojca. Według objawień sł. b. S. Eugenii ma to być pierwsza niedziela sierpnia lub 7 sierpnia. Ten miesiąc jest okresem żniw i zbierania plonów przez rolników.

                Odwołując się do Słów Pana wypowiedzianych przez proroka Malachiasza zastanówmy się nad naszą czcią względem Boga Ojca. Jest On bardzo często dziś pomijany jak pomijana jest rola mężczyzny w rodzinie. Bóg Ojciec jest w ukryciu jak mówi Jezus, lecz my Jego dzieci powinniśmy Go odkrywać przez miłość i poświęcenie.

                Pierwszym sposobem czci względem Boga Ojca jest świadomość Jego obecności. Oznacza to uwzględnianie woli Boga Ojca i pamięć o Nim.

                Drugim sposobem jest wdzięczność. Dziękujemy więc Stworzycielowi za wszelkie dary Jego dobroci. Za pożywienie dla ciała i dla duszy. Największym darem Boga Ojca jest przecież dar Syna Jednorodzonego. Godne przyjmowanie Komunii Świętej, rozważanie męki Pańskiej jest równoznaczne z oddawaniem czci Bogu Ojcu.

                Trzecim sposobem jest odmawianie modlitw do Boga Ojca. Oprócz modlitwy Pańskiej, Koronka do Bożego Miłosierdzia jest modlitwą do Niego. Jakże ważne jest również uczestniczenie we Mszy św. w świadomości, że Najświętsza Ofiara dokonuje się dla przebłagania Boga Ojca.

                Oddawanie czci Bogu Ojcu jednoczy nas z Nim. Ideałem w tej kwestii są słowa Jezusa Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Z tej jedności z Bogiem Stworzycielem wynikać powinna jedność między bliźnimi. Skoro mamy jednego Ojca w niebie jesteśmy dla siebie rodziną.

                Owocem prawdziwej czci względem Boga Ojca jest budowanie jedności względem ludzi. Jest to bardzo ważna weryfikacja. Dziś w Polsce jest bardzo dużo fałszywych proroków. Dlaczego tak uważam. Gdyż mają oni na ustach święte słowa i racje, ale słowami swoimi prowadzą do podziałów. Nie przemawiają przez nich słowa Pana, lecz czynniki ludzkie. One zaś pochodzą od księcia tego świata i upadłej natury. Stają za nimi pycha, egoizm, itp…

                Są dziś w Polsce samozwańczy prorocy, których Bóg nie posłał. Wchodzą oni w szczegóły różnych nabożeństw i przesłań, podejmują mocną krytykę innych. Koncentrują uwagę swych słuchaczy na sobie, a nie na jedności wiernych w kulcie Bożym. W ten sposób powstają różne obozy ludzi związanych nawet tymi samymi ideami, którzy się ze sobą kłócą. Siewcy podziałów zaciągają przez to na siebie gniew Boga.

                W imię Boga Ojca pełnijmy posługę jednania opartą na ewangelii i nauce kościoła. Uchroń nas Boże przed nauczycielami, którzy nie mają wykształcenia teologicznego, a siebie stawiają wyżej nad księży. Nie opierają swojego nauczania na nauce Chrystusa, lecz na uczuciach i intuicjach, a czasem zwodzeniu.

                Nie dość, że pośród nas są czasem modernistyczni kapłani to jeszcze pojawili się świeccy nauczyciele, którzy  wprowadzają zamęt w słusznych, ważnych dla Polski orędziach od Boga jak np. Intronizacja Jezusa Chrystusa na Króla Polski.

                Wprowadzajmy jedność z Bogiem Ojcem w naszych duszach, rodzinach, środowiskach oraz Ojczyźnie!

Ks. Michał Dłutowski

W tym miesiącu w szczególny sposób czcimy Krew Chrystusa. Wylana za nas została z ran Syna Bożego jako źródło życia Bożego. Jest Ona dla nas dopływem łaski Bożej oraz oczyszczeniem – przebłaganiem za nasze grzechy.  Życie duchowe podtrzymywane jest dzięki Krwi Chrystusa. Ma Ona tak wielką moc: rodzi dziewice, zwycięża złe duchy, wskrzesza umarłych. Potrzebujemy w tym czasie odradzającego zanurzenia we Krwi Chrystusa. Szczególnego obmycia Kościoła świętego z brudów heretyckich błędów.  Warto wspomnieć, że w czasach Henryka VIII w Anglii, władza świecka podporządkowała sobie kościelną. Skutkiem czego był rozłam i powstanie kościoła Anglikańskiego. Natomiast obecne wydawane dyrektywy władz państwowych kościołowi, powodują ograniczenia związane z dostępnością do sakramentów jak również prowadzą do zmiany nauczania. Obecne podporządkowanie się władzom cywilnym możemy określić jako powstanie nowego kościoła tzw. Cowidiańskiego. Świadomi nieustającej walki z Kościołem Świętym, w jego intencji w tym miesiącu odmawiajmy ze świadomością modlitwę O Krwi i  Wodo…

Reguła – Pięć gron

By nie pogubić się  w życiu, ustalamy na początku to co najważniejsze aby znaleźć regułę, która da całość pojęcia jakie życie mam pełnić. Jest ona też odpowiedzią jak znaleźć nieskończone szczęście w Bogu, jakie jest możliwe na ziemi.

Pięć harmonijnie ze sobą współistniejących rzeczywistości tworzy całość tego życia, są ona jak czerwone grona wciśnięte w paschalną świecę, jak pięć ran Chrystusa z których płynie miłosierdzie Boże.

Modlitwa jest siłą jednoczącą z Bogiem, oddechem życia, światłem w mrokach, tarczą w walce. Myślę tu o modlitwie ustnej. Drugim środkiem uświęcającym człowieka jest praca. Modlitwa głównie łączy się z duszą człowieka lecz z ciałem wysiłek fizyczny.  Jednak by podejmowane zadania nie zdominowały za bardzo osoby poświęconej Bogu, potrzebna jest pamięć o Bogu. Świadomość Jego obecności w życiu i ciągłe powracanie do Niego daje możliwość równowagi ducha. Pamięć o Bogu jest modlitwą myślną lub serca, którą wyróżniam jako oddzielny czynnik. Podczas naszego powrotu do Boga uniżajmy się przed nim a On będzie ścigał nas swymi łaskami.

Jednakże, aby modlitwa i praca nie były swego rodzaju wygodnictwem lub swego rodzaju minimum, ważny jest czwarty czynnik – samozaparcie. Bez tego ostatniego środka uświęcenia, dokonuje się degradacja rozwoju życia duchowego i moralnego, ponieważ tracimy to co wcześniej zyskaliśmy. Jeśli ktoś chce realizować swoje powołanie, iść za Jezusem i chodzić z Nim, winien, jak powiedział, zaprzeć się samego siebie i z każdym dniem nieść swój krzyż.

Te cztery zasady możemy przypisać do czterech cnót kardynalnych.

– Modlitwa łączy się ze sprawiedliwością. Ponieważ przez jej podejmowanie oddajemy to co należy do Boga.

– Praca łączy się z roztropnością gdyż sama modlitwa nie wystarcza. Ta cnota sprawia, że wszystko funkcjonuje normalnie.

-Pamięć o Bogu odnosi nas do cnoty umiarkowania. Ta sprawność duchowa chroni nas przed bałwochwalczym podejściem do tego co czynimy.

– Samozaparcie jest w przymierzu z cnotą męstwa. Trzeba mieć tę siłę ducha, aby odważnie przyjmować krzyż codziennych zobowiązań.

Piąta zasada to wynagradzanie. Cztery wcześniejsze środki uświęcenia jakie wymieniłem łączy klamra intencji zadośćuczynienia Bogu. Pustelnik powinien wynagradzać swoje grzechy oraz grzechy które są popełniane w jego rodzinie, Kościele oraz Ojczyźnie. Ten piąty czynnik daje prawdziwy charakter życiu pustelniczemu. Możemy go przyporządkować do trzech cnót Boskich: wiary, nadziei oraz miłości.

W kolejnym miesiącu rekolekcji w Łonie Maryi ćwiczmy się w pamięci o Bogu. Patrzmy częściej w niebo, składajmy przed Stwórcą nasze akty ufności i oddania. W żywiole naszej codzienności nie zatraćmy się w sprawach materialnych, lecz przypominajmy sobie, kto wypełnia to wszystko treścią i sensem.

Ten jakże piękny miesiąc opromieniają swoim blaskiem dwa Serca: Najświętsze Serce Jezusa i Niepokalane Serce Maryi. One wytyczają szlak do Bożej Miłości i Miłosierdzia, w którym jak mówił św. Jan Paweł II człowiek znajduje szczęście, a świat pokój. Uczmy się przez bramę wiary wchodzić do tych Serc, aby znaleźć schronienie oraz pełnię radości. W tym miesiącu uświadamiajmy sobie też jak od tych dwóch Serc jesteśmy zależni i jak wiele im zawdzięczamy. Przeznaczmy hojnie czas na adorację Najświętszego Sakramentu – Serca Jezusa i Serca Maryi przez odmawianie Różańca Świętego. Te chwile wyrwane światu i przeznaczone dla Boga utrwalą w nas cnoty i dadzą możliwość okazania większej czci Bogu.

Największym darem Tych dwóch Serc na ziemi jest kapłan. To on uobecnia Chrystusa na ziemi w Eucharystii przez moc Ducha Świętego. Jest latarnią morską wśród ciemności i dowódcą w walce duchowej z siłami przeciwnika. Chcąc uratować Kościół w Polsce przed heretykami, winniśmy modlić się za księży. Matka Boża z La Salett powiedziała Melani, że nie w każdym państwie przetrwa dogmat wiary Rzymskokatolickiej. Proponuję podjąć stworzenie grupy modlitewnej za kapłanów. Nie tyle za parafię ale właśnie za nich. Modlitwa wiernych pozwoli kapłanom  wytrwać w łasce uświęcającej, a ta da im odwagę do mężnego bronienia wiary. Bez świętych kapłanów parafie upadną najpierw duchowo, a następnie zostaną unicestwione również materialnie, jak to możemy zauważyć w kościołach zachodniej Europy. Świątynie zostały zamienione na hotele i restauracje oraz miejsca rozrywek lub po prostu zostały wyburzone. Taka sytuacja szybko może pojawić się również i w Polsce jeśli zabraknie pobożnych, odważnych kapłanów. Przepisy prawne do sprzedawania Kościołów w naszej ojczyźnie już zostały przygotowane. Wszystko woła o modlitwę za księży w waszych parafiach.

Grupa modlitewna za księży z parafii

1. 9 osób
2. Każda z nich podejmuje nowennę do Bożego Miłosierdzia przez dziewięć dni w swoim domu i gości wtedy obraz Bożego Miłosierdzia. Potem modlitwę podejmuje następna osoba i przyjmuje obraz Jezusa Miłosiernego u siebie.
3. Modlitwa ta jest nieustająca i podejmowana za księży aktualnie posługujących w parafii i za tych którzy w niej służyli.
4. Można też podjąć rozważanie Drogi Krzyżowej, wtedy w grupie mogło by być 14 osób każda z nich w swoim dniu podejmuje rozważanie Męki Pańskiej.

W kolejnym miesiącu rekolekcji w Łonie Maryi uczmy się cierpieć dla Maryi dla wynagrodzenia Jej Niepokalanemu Sercu. Słb. O. Bernard Kryszkiewicz W 1944 roku ułożył modlitwę do Matki Bożej, w której zapisał słowa: pozwól mi cierpieć – cierpieć wiele, cierpieć też bez miary i dlatego pozwól mi wyniszczać się (…). Ten pasjonista miał szczególną łaskę i był przygotowany do poświęcenia się całkowicie Maryi. My działajmy na miarę łaski jaką Bóg nam udziela. Idźmy małymi krokami do przodu jak św. Tereska od Dzieciątka Jezus. Przełamujmy naszą ułomną naturę na rzecz dobra. Wyrzekajmy się niechęci do osób, które nas denerwują, zwyciężajmy lenistwo duchowe przez dobrą, zanoszoną w skupieniu modlitwę, odmawiajmy sobie małych i większych przyjemności mówiąc jak dzieci z Fatimy dla wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi. W ten sposób szybko będziemy wzrastać w świętości i co najważniejsze będziemy aniołami pocieszenia dla tych dwóch najpiękniejszych Serc na świecie.

W tym pięknym miesiącu będziemy śpiewać dla Maryi. Nie tylko chwalić Ją w pieśniach ale składać Jej w wielu aktach czci nasze modlitwy i dowody miłości. Ujrzymy Ją w tym miesiącu jako Królową Polski. Warto sobie przypomnieć jak Maryja otrzymała w naszym narodzie ten tytuł. Dnia 14 sierpnia 1608 roku ojciec Juliusz Mancinelli (Włoch) był zatopiony w modlitwie w klasztorze Gesu Nuovo w Neapolu. Kiedy oddawał najgłębszą cześć Wniebowziętej, wówczas ukazała mu się w królewskiej purpurze Niepokalana Dziewica z Dzieciątkiem na ręku. U Jej stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Ojciec Juliusz nigdy nie widział Marii w tak wielkim majestacie i zapragnął pozdrowić Ją tytułem, jakim jeszcze nikt Jej nie uczcił. Wtedy Najświętsza Panna powiedziała:

A czemu Mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku Mnie pałają jego synowie. Objawienia jakie otrzymał  O. Juliusz Mancinelii spowodowały, że  mając już 73 lat postanowił udać się do Polski z pielgrzymką. Uznając naszą ziemię za świętą, gdyż w niej włada tak potężna Pani. Przebył około 1800 km z Neapolu i doszedł do Katedry na Wawelu pokłonić się przed konfesją św. Stanisława Biskupa. Naprzeciwko niego wyszedł Król Zygmunt III Waza z całym dworem. Było to dnia 8 maja 1610roku. Podczas jego gorliwej modlitwy za Polskę otrzymał drugie objawienia i usłyszał słowa Maryi. JA JESTEM KRÓLOWĄ POLSKI. JESTEM MATKĄ TEGO NARODU, KTÓRY JEST MI BARDZO DROGI, WIĘC WSTAWIAJ SIĘ DO MNIE ZA NIM I O POMYŚLNOŚĆ TEJ ZIEMI BŁAGAJ NIEUSTANNIE, A JA CI ZAWSZE BĘDĘ, JAKOM JEST TERAZ, MIŁOŚCIWĄ.

Święty zakonnik po powrocie do swego kraju po siedmiu latach 1617 jeszcze trzeci raz miał objawienia naszej Królowej.  Usłyszał ponownie jej słowa:

Juliuszu, synu mój! Za cześć, jaką masz do mnie, Wniebowziętej, ujrzysz Mnie za rok w chwale niebios. Tu jednak, na ziemi, nazywaj Mnie zawsze Królową Polski.

Pomni na tak wielkie wydarzenia podejmujmy praktyki religijne tzw. majowe przy przydrożnych kapliczkach, aby oddawać cześć naszej Królowej Polski. Gromadźmy się i dajmy świadectwo wiary. Dziś może pełni lęku boimy się kar finansowych za nie dostosowanie się do rządowych rygorów, lecz pamiętajmy, że Apostołowie po zesłaniu Ducha Świętego mieli odwagę. Nie bali się głosić dobrej nowiny nawet za cenę życia. Św. Piotr został ukrzyżowany do góry nogami, Bartłomiej był obdarty ze skóry, Szymon przecięty piłą i tak dalej… Nie lękajcie się dać świadectwo wiary w dobrą nowinę o opiece Maryi nad naszą Ojczyzną. Jak wiemy Śluby Jan Kazimierza oraz Jasnogórskie nie zostały spełnione. Nie słabnijmy w naszej więzi z Maryją i traktujmy ją poważnie podejmując też w tym miesiącu pielgrzymki do Jej sanktuariów. Pamiętajmy jak powiedziała będzie dla nas Miłościwa.

W kolejnym miesiącu rekolekcji W Łonie Maryi zachęcam do uwielbiania z Matką Bożą Boga, szczególnie za dar dzieła stworzenia. Przyroda, która budzi się do życia jest pełna dźwięków, barw i kształtów, które sławią swego Twórcę. W tą pieśń natury włączmy się również naszym dobrym życiem w którym jest zachwyt dziecka nad stokrotką na zielonej trawie,  szumem wiatru poruszającym drzewami, polną drogą przy której kwitną czereśnie. Powtarzajmy często Wielbi dusza moja Pana za życie, prace, czystość serca… Nie czyńmy tego sami lecz z Maryją i dla Maryi ku chwale Boga Ojca. Odmawiajmy po każdej dziesiątce Różańca świętego, szczególnie w tym miesiącu, Królowo Polski módl się za nami!

Uwielbienie Boga wynika z daru Bojaźni Bożej, wrażliwości duszy na piękno Boga i Jego dobroć względem nas. Bardzo ważne jest w tych aktach czci aby On był najważniejszy. Na ile się uniżymy przed Nim na tyle Go wywyższymy w naszych aktach uwielbienia. Dlatego Maryja modli się najpierw wielbi dusza moja Pana a potem dodaje bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.

Teraz słyszymy wiele tekstów Ewangelii Jana, które opisują relację Jezusa do Boga Ojca. Naszym zadaniem jest ją odtworzyć w naszym życiu duchowym. Mamy po prostu zadanie pozwolić Jezusowi w nas Zmartwychwstać, aby Jego życie mogło się znów powtórzyć na ziemi. Istotą obecności Chrystusa podczas pierwszego przyjścia było ukazanie miłości do Boga Ojca i nauczenie nas modlitwy do Niego. Jakże wspaniały świat do odkrycia, dla tych którzy jeszcze nie są w Chrystusie skoncentrowani na Ojcu Niebieskim. Warto prześledzić w Ewangelii Jana wszystkie fragmenty w których Jezus mówi o Ojcu Niebieskim. Uczmy się od Jezusa być zjednoczonymi w Ojcu. Byśmy tak jak On mogli powiedzieć że jesteśmy jedno z Nim.

Z Maryją, Niech Bóg was błogosławi i strzeże oraz zachowuje od wszelkiego zła.

Ten miesiąc otwiera już od razu pierwszy Kwietnia jako rocznica wyboru Matki Bożej na Królową Polski we Lwowie przed obrazem Matki Bożej Łaskawej. Dokonał tego Król Jan  Kazimierz z przedstawicielami całego narodu. Powstał nawet dokument jako akt prawny potwierdzający ten wybór, prośby i zobowiązania dane przed naszą Hetmanką. W tamtych czasach 1656 roku trwał potop Szwedzki przez powodujący większe zniszczenia niż druga wojna światowa. Palono i niszczono wtedy także kościoły katolickie i cenne dzieła sztuki w nich się znajdujące. Było to spowodowane faktem, że agresor niósł ze sobą protestantyzm.

Dziś natomiast doświadczamy potopu braku używania rozumu.

Bóg może kierować człowiekiem, kiedy on żyje w pokoju. Oznacza to bycie w łasce Bożej oraz harmonię życia z otaczającym światem. Natomiast diabeł kieruje człowiekiem przez różnego rodzaju lęki. Ma on wtedy nad człowiekiem przewagę. Człowiek w stresie przestaje logicznie myśleć i łatwo go oszukać i nakierować na zło. Widzimy dziś tworzenie powszechnej paniki, która wcale zdrowiu człowieka nie służy. Wirusy są tak małe, że maska nie jest wstanie go zatrzymać, są na to naukowe argumenty. Czy leśna siatka zatrzyma komara, który chce przez nią przelecieć. Noszenie maski jest upokarzające i odbiera godność człowiekowi. Jeśli jesteśmy w kościele w masce, krótko mówiąc jest to obraza samego Boga. Przed nim ściągamy przecież maski z naszej duszy w konfesjonale.

Następnie Boże przykazania są nad ludzkimi.

Czy to czas wojny, czy zarazy, kataklizmów, przykazanie trzecie Pamiętaj abyś dzień święty święcił wciąż jest obowiązujące, nie jest wstanie go zmienić, czy ograniczyć żadna władza cywilna czy kościelna. Natomiast jeśli by to czyniła, była by wprost w opozycji do woli Bożej. Księża diecezjalni i zakonni, są powołani aby zapełnić świątynie i jak najwięcej przyprowadzić osób do Serca Jezusa. Natomiast obecnie przez decyzje władz cywilnych narusza się suwerenność Kościoła Świętego i zmusza kapłanów aby stali się egzekutorami cywilnych rozporządzeń. Skutkiem czego dokonuje się ograniczenie dostępu do zbawienia. Na przedwiośniu jest okres małej odporności ludzi na choroby, lecz to ich sumienie powinno decydować czy być na Mszy św. czy nie. Obecnie władza wchodzi w kompetencje Boga samego i podejmuje decyzje również za nas. Nie zrekompensują to, żadne socjalne jałmużny. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą (Mt 23, 13). To czego jesteśmy świadkami to sytuacja bez precedensu nie mająca miejsca w dotychczasowej historii kościoła i świata.

Tym bardziej powinniśmy być w tym co należy do Ojca (por. Łk 2, 49).

To ludzie pod opieką swych duszpasterzy wznieśli w przeszłości te świątynie i mają odwieczne prawo do korzystania z posługi sakramentalnej. Również ze swoich ubogich środków je utrzymują, jak też duszpasterzy. Jak można ich odpędzać od Chrystusa!!! Jakie prawo to usprawiedliwia? W tych czasach generowanego chaosu wybierzmy Boga za naszego Ojca. Wtedy nic strasznego i trudnego nam się nie wyda. Stwarzajmy własne przestrzenie bycia z Bogiem. Odkrywajmy że nasze serce i dom rodzinny może być miejscem Kościoła w naszych czasach, lecz również brońmy naszych świątyń, aby się nie stały miejscem zarządzanym przez światowy rząd.

Niech nasze życie wypełnia modlitwa działanie w Imię Jezusa i pokój Zmartwychwstałego.

W czwartym miesiącu w Łonie Maryi –

 Starajmy się nieść zbawienie swoim rodzinom, znajomym i Ojczyźnie. Możemy to czynić przez modlitwę, głoszenie Ewangelii oraz dobre czyny. Przyprowadzajmy, szczególnie do źródeł Bożego przebaczenia, ludzi na Święto Bożego Miłosierdzia – pierwsza niedziela po Zmartwychwstaniu w tym roku 11 kwietnia. Jezus powiedział, kto tego dnia przystąpi do Spowiedzi i Komunii świętej otrzyma odpuszczenie win i kar za grzechy. To wielka łaska. Jeśli nie przyjmujemy tych wielkich darów Bożych danych na nasze czasy Krew Chrystusa jest deptana. Wraz z Maryją twórzmy miejsca, gdzie ten dzień będzie uroczyście obchodzony, jak Jezus Chrystus tego żądał. Wraz z Maryją prowadźmy ludzi do kościoła do Jego Serca. Im bardziej chcą zamknąć dostęp do zbawczych łask tym bardziej szukajmy rozwiązań, aby one mogły rozlewać się na dusze ludzkie.

Tak szybko nam minął luty! Lecz wita nas już pierwszego marca nie tylko śpiew ptaków, ale jakże ważna rocznica – dzień Żołnierzy Wyklętych. Jest to bardzo ważny dzień, w którym przypominamy sobie, że prawda zwycięża manipulacje, wolność niewolę, odwaga tchórzostwo, zmartwychwstanie śmieć.

Ta rocznica jest potrzebna dla nas byśmy się opowiedzieli, po której jesteśmy stronie, czy kolaborantów, czy Ojczyzny. Walka, jak wiemy, się nie skończyła. Wciąż przez lata, dziesiątki lat, stulecia trwa. Jest ona między potomstwem Maryi, a dziećmi diabła. Obecnie jest bardziej wyrafinowana i pod płaszczem humanizmu oraz ocalenia planety Ziemia, lecz bardzo szybko przejdzie się do brutalnych rozwiązań, mających narzucić ludziom nowy porządek świata bez Boga. Już możemy przypuszczać, że w imię bezpieczeństwa zdrowia ludzi, pozamyka się na Święta Wielkanocne Kościoły, ograniczając w ten sposób dostęp do zbawczej łaski. Jeśli władzom tak zależy na zdrowiu to zamiast zajmować się ludźmi w kościele, warto zająć się problemem przyczyn choroby nowotworowej!

Wciąż istnieją pośród nas wyklęci ludzie, wyklęci księża. Nawet naśladując okupanta tworzy się tzw. listy osób niewygodnych, ostatecznie do likwidacji. Nie zawsze są one jawne. Efekt ma byś ten sam, zamknąć usta tym co się nie zgadzają na niszczenie Polski oraz Kościoła. Polityka w sumie jest ta sama, zadłużać państwo i oddawać w zależność obcym siłom.

W tych trudnych czasach szczególnie w tym miesiącu warto odkryć postać świętego Józefa (19 marca uroczystość św. Józefa Oblubieńca N. M. P.). Też był na czarnej liście, wyklęty musiał uciekać do Egiptu z Maryją i nowonarodzonym Jezusem. Nazwany też został przez kilkakrotne ocalenie Syna Bożego – Obrońcą Chrystusa. To wezwanie warto wziąć sobie do serca. Naśladujmy tego Bożego męża w jego szlachetności, podporządkowaniu całego życia służbie dla Jezusa Króla. Nic dla siebie nie odkładał, wszystko dla Maryi, wszystko dla Jezusa. Nie jest nam łatwo wytrwać dziś na drogach świętości, wszystko prowadzi nas do upadku. Stary pustelnik tłumacząc uczniom co mają robić podczas walki i pokusy dał im naukę: (…) zastosujmy post, módlmy się, klęczmy, adorujmy, bijmy się w piersi przed krzyżem Pana naszego i ze łzami oraz bólem w sercu prośmy Go o pomoc i zbawienie; bo On jest z nami o każdym czasie i w nas mieszka (Święty Żywot Pisma Ascetyczne, Kraków 2008, s. 305). Jakże w tym czasie Wielkiego Postu te słowa są aktualne.

Można powiedzieć, że te wskazania są najlepszą bronią przeciwko naszym nieprzyjaciołom. A jak Pismo święte uczy, ci co  z Boga zrodzeni panują nad wszystkim i Bóg im daje swoją własność, tak jak było to w życiu wspomnianego św. Józefa.

Na trzeci miesiąc rekolekcji w Łonie Maryi

Polecam naśladować cnotę boleści Matki Bożej. Zachęcam, aby z bolesnym Sercem Niepokalanej rozważać każdą tajemnicę męki Chrystusa. Wejść w Jej ból spowodowany każdą najmniejszą profanacją Jej Syna. Czas Wielkiego Postu to nie tylko czas rozważania cierpień Jezusa ale i też Maryi. Dodatkową agonią Jej Serca jest obojętność i wybór złej drogi życiowej podjęty przez miliony osób. Ktoś powinien Matce Bożej pomóc, chociaż przez modlitwę.

Św. Teresa z Ávila pisała o swojej duszy, jako o twierdzy wewnętrznej. Możemy zawsze być wolni, jeśli jesteśmy z Chrystusem odgrodzeni murem modlitwy i życia sakramentalnego. Święta przenosi porównanie do twierdzy również na nasz kościół. Stwierdza, że jest w stanie wojny.  W takiej sytuacji trzeba się ukryć z Królem w zamku, to da możliwość odpierania ataków wojsk nieprzyjacielskich. Załoga nie musi być liczna, najważniejsze, że nie ma wśród nich zdrajców. Z pewnością kto jest z Królem, nie zastanie zwyciężony,  pisze w dziele Droga Doskonałości.

Jeśli chcemy trwać z naszym Królem musimy nauczyć się skupienia. Pamiętajmy, że utrata obecności  Boga w naszym życiu prowadzi do śmierci wiecznej.  Walczmy o wartość modlitwy przez nasze zaangażowanie.  Brak zjednoczenia z Jezusem Chrystusem na modlitwie prowadzi do utraty życia sakramentalnego i wejście w duchową nicość. Nie chodzi oto abyśmy czuli  obecność Boga, lecz lepiej Jego czcili. Doświadczenie  obecności Bożej będzie skutkiem łaski Bożej i naszej miłości względem Niego.

Skupienie umysłu

By wejść w obecność Boga, rzeczą konieczną jest skupienie. Dlatego Jezus Chrystus rano, jeszcze w ciemnościach szedł na pustkowie modlić się do Ojca (por. Mr 1, 35).

Zgromadzenie w imię Jezusa  dwóch lub trzech osób  wiąże się z obietnicą obecności Syna Bożego. Święci tłumaczą też te słowa Zbawiciela, jako odnoszące się do rozumu woli i ciała człowieka. W momencie skupienia całej istoty człowieka na Bogu, On do nas przychodzi. Św. Jan Chrzciciel mówił do faryzeuszów: pośród was stoi ten, którego wy nie znacie. Możemy te Słowa zinterpretować: którego wy nie widzicie. Jeśli  jesteśmy w łasce uświęcającej, mamy wyciszone pragnienia, jesteśmy w samotności, patrzymy na Jezusa, to doświadczenie Jego obecności jest tylko kwestią czasu.

1. Św. Teresa dla większej koncentracji na modlitwie wskazuje na uświadomienie sobie z Kim się spotykam? Tak więc zaczynając modlitwę, zacznijcie ją rozmyślaniem, kto jest Ten, do którego mówić macie, a w ciągu modlitwy myślcie i pamiętajcie, kto jest Ten, z którym rozmawiacie^[1].
2. Św. Teresa dla skupienia umysłu poleca według upodobania figurę lub obrazek Pana Jezusa, aby z nim jak najczęściej rozmawiać^[2]. Celem jest towarzyszenie Jezusowi Chrystusowi.
3. Św. Teresa poleca też na początku modlitwy lekturę duchową, niesie ona ze sobą inspiracje do modlitwy ustnej i myślnej^[3].
4. Św. Teresa poleca zamknięcie oczu podczas modlitwy rozmyślania. Jest to zwyczaj doskonały i dziwnie pożyteczny. Z początku wprawdzie potrzeba duszy zadawać gwałt, aby nie patrzyła na rzeczy ziemskie. Prędko jednak przyzwyczaja się do tego. Po czym już raczej otworzenie oczu więcej ją kosztuje i wymaga większego przezwyciężenia siebie^[4].
5. Święta Teresa zachęca do uświadomienia w swojej duszy pałacu, w którym na tronie siedzi wielki Król. Jest to obraz Jego panowania w naszych sercach^[5].

Rekolekcje 9 miesięczne w Łonie Maryi

 – Starajmy się lepiej czcić Matkę Bożą

W lutym starajmy się lepiej czcić Matkę Bożą. To daje większy dostęp do Jej opieki, a bez Niej w dzisiejszych czasach szybko zginiemy.  Jedną z form czczenia Maryi jest adoracja Jej wizerunków. Postarajmy się codziennie chociaż na chwilę popatrzeć na Jej święty wizerunek, odmówić dokładniej chociaż dziesiątkę różańca. Podczas naszej kontemplacji Jej oblicza pomyślmy też o Jej Sercu, że jest przebite mieczami boleści. Podejmijmy też w celu zadośćuczynienia drobne ofiary dla Maryi. Czy naszą pracę wykonajmy z miłości do Niej, czy też zrezygnujmy z czegoś, aby zrobić Jej prezent. Pamiętajmy, też, aby Jej powierzać nasze sprawy i problemy. Nie muszą one nas od Niej oddzielać, ale przez modlitwę zawierzenia jej Sercu, łączyć.

---

[1] Św. Teresa, Droga doskonałości, dz. cyt., s. 137

[2] Por. tamże, s. 164.

[3] Św. Teresa, Droga doskonałości, dz. cyt., s. 155.

[4] tamże, s. 164.

[5] Por., tamże, s. 166